Algunhas xentiñas que andamos por este recuncho do mundo temos oído en máis dunha ocasión reconvencións do tipo "a ver si hablamos en cristiano" ou "hábleme usted cristiano", con ou sen o sinal autoritario do furabolos ergueito.E o pobre do indíxena sabía instintivamente que idioma "cristiano" era o tal, sen lle preocupar nin migalla a lingua que falase Xesús Cristo. Aínda tardaría un tempiño en saber que Cristo xuraba en arameo; mais así e todo, o indíxena galego tampouco non lle deu máis importancia á cuestión. Nin sequera lle deu máis voltas ó asunto cando na época do nacionalcatolicismo Cristo Rey só atendía as preces na única lingua legalmente posible.
E velaquí que hoxe tropezamos co artigo enriba enlazado, que nos pinta o arameo como un Cristo das linguas (en tempos do galileo tampouco non era lingua do poder), resistindo o via crucis acelerado da globalización coa arma sutil do orgullo dos usuarios que, independente da relixión que profesen, non queren deixar de ser quen son.
Recoméndovos ós bachareis que leades o artigo.
Que vos sirva de proveito. E non o tomedes como unha profecía.
Aburiño.
(Imaxe de http://www.aunmaslejos.com/cronicas%20oriente%20medio/Siria/crohisescrit2.htm.)
Ningún comentario:
Publicar un comentario