Fina Casalderrey / Eloy Varela. Dúas letras. Cuestionario

Foto: Editorial Galaxia

Para o club de lectores e espectadores de Dúas letras.

Velaquí deixo este CUESTIONARIO co ánimo de que poida servir de punto de partida para os debates dos grupos de lectura  e visionado desta obra de Fina Casalderrey e Eloy Varela.

1. Situade a historia no seu marco cronolóxico e comentade as características da época.
2. Comentade o que vos resulte máis chocante na lingua das cartas, así como outros aspectos formais da literatura epistolar.
3. Axudándovos do texto e mais da película describide as condicións das casas do rural na época en que se ambienta a historia.
4. Facede o mesmo co vestiario dos personaxes.
5. A veciña “soldado” dille á protagonista: “Áurea, e non fuches á misión!”. Buscade información sobre o que realmente lle estaba a dicir.
6. Describide e comentade o estilo de vida dunha mestra (ou dun mestre) nos arredores de 1951. Podedes empezar preguntando á xente da casa.
7. ¿De que guerra se nos fala no relato? ¿Como nos falan dela os personaxes?
8. ¿Que papel desempeñan os calendarios no relato e na película?
9. Das queixas de siña Áurea podemos sacar unha idea do casorio e do papel da muller nel. Comentade este aspecto.
10. Analizade o tópico das viúvas de vivos e de mortos segundo se pode percibir no relato e mais na película.
11. Entre o que siña Áurea dita e a mestra escribe hai evidentes diferenzas. ¿En que sentido se producen os cambios?
12. No relato fálase do sustento diario. ¿En que consiste? ¿Con que medios se logra?
13. Comentade os aspectos máis salientables da relación nai-fillo.
14. ¿Podedes situar nun mapa Cedofeita e Casaldourado? ¿Trátase de lugares reais, literarios ou ambos os dous?
15. Comentade como se trata no relato e mais na película o despoboamento do rural.
16. O peso da historia cae sobre os ombros das mulleres. Aínda así, ¿que se pode dicir dos homes que aparecen no película e mais no relato?
17. Coa perspectiva que dan 70 anos de distancia, comentade que permanece e que cambiou no paso da emigración á “movilidad exterior”. [Lembrade que estamos no ano 2014.]

---

Fina Casalderrey / Eloy Varela, Dúas letras. Vigo, Galaxia, 2012.

Diego Ameixeiras. Cine e novela negra

Hoxe (19-04-2013) visitounos o escritor Diego Ameixeiras. Foi recibido polo director do centro e presentado por un grupo de lectores. Falounos de cine e novela negra.
Comezou cunhas breves notas autobiográficas para explicar como chegou ao oficio de escritor e ao seu traballo actual de guionista de cine e televisión. Salientou na adquisición do oficio o esforzo e a superación, e sinalou a afección polo cine como fonte de recursos técnicos para mellorar a narrativa.
Fixo un percorrido panorámico pola súa novelística. Salientamos a creación do detective Dopico.

Diego Ameixeiras caracteriza o escritor -ou o guionista- como o encargado de poñer a imaxinación para darlle corpo a aquelas historias que vemos no cine ou na televisión. Confesou o seu interese polo mundo do crime e a delincuencia como material para contar historias. Recoñece que trata literariamente historias duras, mesmo vidas problemáticas.

A novela negra que gusta de escribir -e en xeral a novela negra dos últimos anos- fala de xentes que non son grandes investigadores nin detectives; fala de xentes con matices, isto é, persoas que son boas e malas á vez.

Salientou especialmente o mundo dos sentimentos. O escritor e o cineasta transmiten a idea de que o lector ou o espectador non son persoas illadas no mundo, senón que hai outras xentes que viven sentimentos semellantes. O que fai un escritor é verbalizar eses sentimentos, pórlles palabras. Deste xeito, unha novela ou unha película convértense nun bálsamo para quen as goce.

Paul Auster. A vida interior de Martin Frost

Guión precedido dunha entrevista Céline Curiol-Paul Auster, onde se nos conta a intrahistoria da película.
Despois de rematar a súa última novela, o escritor Martin Frost séntese esgotado e precisa descanso para coller novos folgos e pensar nun novo proxecto. Deixa Nova York e vai vivir á casa de campo que lle presta un matrimonio amigo que marcha un tempo ó estranxeiro. Martin cre ter a casa só para el ata que lle aparece na cama unha moza, tan sorprendida coma o escritor, que se presenta como sobriña do matrimonio. Acaban namorándose.

O escritor descobre que a rapaza non é a sobriña dos seus amigos, que tampouco saben quen é. O espectador acaba por recoñecer na moza misteriosa a musa do escritor. ¿Que acontece se autor e musa se namoran?
No caso que nos ocupa, a medida que o novo relato de Martin Frost avanza a musa (Claire) vai perdendo folgos. Cando o proxecto está acabado, Claire morre.
O escritor entende que é ese o tributo que debe pagar pola súa obra e decide destruíla para devolverlle a vida á musa.
Comeza así o que podemos considerar unha segunda parte da película, caracterizada polo desacougo de non saber o que pode sobrevir. Apodéraso do protagonista e mais do espectador un lixeiro desconcerto. A presenza de Claire fáiselle ó protagonista máis patente pero menos perceptible polos ollos. A porta, a venda e o espello gañan unha importancia que ó principio non tiñan.
Cando entran en escena o fontaneiro e mais a súa "sobriña" -en realidade, musa- vemos unha repetición da parella protagonista, pero en versión case que cómica. O fontaneiro (James Fortunato) é un desafortunado escritor insomne que maltrata varios xéneros narrativos. A súa "sobriña" acaba por pagar o pato: á pobre de Anna James fáltalle un fervor e o trato que recibe do fontaneiro non vai mellorar a súa situación. O fontaneiro ten a súa musa abandonada e devece por perdela de vista, o que a converte nun traballo esperanzador para Martin e Claire ó facérense cargo dela.
Aínda tratándose dunha historia triste de posible final feliz, no guión non falta o sentido do humor nin as situacións cómicas.

Sobre o relato:

• Pilar Ponte fai unha recensión desta obra, situándoa no conxunto da obra de Auster.
• Jaureguizar publica en Galicia Hoxe unha noticia sobre o autor: "Austeridade".
  

Sobre a película:

• Ícaro: Fai unha crítica da película e comenta brevemente os distintos resultados que pode ter un argumento presentado sobre papel ou nun filme.
• dvdpt.com ofrece a ficha técnica da película.
• pipasblog reseña a película e salienta a acción interior, así como a mestura de realidade e fantasía que envolve esta historia de amor.
• Ana Margarida de Carvalho: recensión e tráiler da película en Visâo Online.
• Entrevista con Paul Auster en IOL Diário.
  
• Marcos S. Pérez publica en Vieiros un artigo sobre a situación dos cines no país.
  

---

Paul Auster, A vida interior de Martin Frost. Vigo, Galaxia, 2007. Tradución Eva Almazán.

A esmorga: 50 anos (1)

De interese especial para estudantes de 2º de bacharelato.

O Xornal de Galicia publica hoxe (4-4-09), no seu suplemento cultural, un par de artigos sobre esta efeméride que resultan de moito interese para os bachareis que se ven na obriga de achegarse á figura de Eduardo Blanco Amor (¡espantosa imposición que no respeta la libertad del individuo!).
Mexericadas á parte, os artigos que deixo ligados amplían a información sobre a obra e o seu autor máis alá do que aparece nos manuais de texto que nos serven de base.
O primeiro artigo que ligamos é da autoría de Iago Martínez: "O veredicto de Blanco Amor...". Recolle os problemas coa censura, a figura do protagonista como caste condenable, a presenza abafante dun xuíz que non vemos, os problemas de publicación...
O segundo artigo ó que nos referimos trata da versión cinematográfica da novela. José Manuel Sande comenta no traballo "Gonzalo Suárez e Parranda: crónica do día de autos" a intrahistoria desta película, que interpreta a obra do escritor ourensán.

Que a lectura vos aproveite e sirva de saúde.

Imaxes de Xornal de Galicia.