Amosando publicacións coa etiqueta Paseo literario. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Paseo literario. Amosar todas as publicacións

3.11.17

Necroturismo e literatura

Os cemiterios son lugares que se visitan varias veces en vida, por desgraza, e unha única e definitiva vez, se Deus dá vida e saúde, de mortos. Estes primeiros días de novembro é habitual pasar polo camposanto para honrar a memoria dos defuntiños. E nas Follas das Tres Verdades non é raro tropezar coa publicidade de actividades relacionadas co tanatoturismo. Un garbeo polo cemiterio permítenos gozar da escultura, da arquitectura (feísmo incluído) ou homenaxear a memoria de ilustres persoeiros que nel descansan . Non fai falla pór exemplos coma o Panteón de Galegos Ilustres nin de grandes camposantos coma San Amaro, Boisaca ou Pereiró; calquera humilde cemiterio parroquial serviría para dar fe do que estamos a falar. No mesmo garbeo tamén nos podemos decatar do difícil que resulta ser enterrado en galego.
O necroturismo non é novo. Veume á cabeza estes días un dato que atopei no libro de José-Carlos Mainer, Falange y literatura  (Barcelona, RBA, 2013, p. 85) que vou citar aquí:

“No mucho después [das reunións aristocratizantes dos membros da célula fundadora da Falanxe] un comité de estudiantes católicos y algún periodista conocido --Mariano Rodríguez de Rivas y César González-Ruano, entre ellos-- decidieron conmemorar a su manera el centenario del Romanticismo que Francia hizo coincidir con el del estreno de Hernani, en 1930, y los españoles con el nacimiento de Bécquer, en 1936. Desde la primera fecha se hablaba mucho de una vuelta a los valores sinceros y violentos del Romanticismo, vinculados siempre a la izquierda política, como puso de relieve un libro de José Díaz Fernández, El nuevo Romanticismo. Pero los citados celebrantes organizaron las “Visitas de arte a los cementerios de Madrid”, que, más bien, buscaban la dimensión esteticista de lo romántico y, en el fondo, una vindicación del sentimentalismo inequívocamente burgués --y también aristocratizante-- de aquella centuria. Agustín de Foxá fue uno de los asiduos a las visitas y no en vano, la sección de “Poemas románticos” de su libro El toro, la muerte y el agua (1936) [...] le granjeó un notable reconocimiento de tirios y troyanos”.

Imaxe: Público.es
O remate desta historia (se é que rematou) tivo máis violencia ca romanticismo, enterrou a cultura e moitas vidas ás que non lles deixaron ter o remate que merecen as xentes de ben, como tristemente sabemos todos. Deus queira que non volvan tempos tan triunfais.

20.10.15

MEIRANDE (Centro de Interpretación da Batalla e do Patrimonio Cultural de Rande)


Imaxe: Facebook do nuseo
O Museo de Rande, coma quen di, acaba de nacer: inaugurouse en 2013. Ainda é un naipelo, pero amosa posibilidades de medrar en moitos aspectos. Nós visitámolo no primeiro aniversario e agasalláronnos cun trato exquisito.
Soamente pola paisaxe xa paga a pena a visita. Para os docentes presenta ademais unhas excelentes ferramentas didácticas á hora de explicar etapas e feitos fundamentais na historia europea e local.
O cometido principal do museo é a batalla de Rande (23-10-1702), vista tanto nos seus aspectos locais coma na súa importancia dentro da política europea do século XVIII: decadencia do imperio español, cambio de dinastía, España singular centralizada... Outro dos aspectos estudados no museo está relacionado coa axuda da Nova España á Alemaña nacionalsocialista. Non menos interese ten a actividade económica da fábrica que acolle o museo e da súa contorna, tanto contemplada dende a perspectiva histórica como actual.
MEIRANDE adoita ser noticia na prensa por actividades como as rutas culturais pola contorna ou as escenificacións históricas.



6.4.09

As esmorga: 50 anos (2)

Ademais dos artigos sinalados no apuntamento de máis abaixo, resultan de interese especial para os bachareis estoutros que ligamos agora.
  1. Na Galipedia temos un artigo que analiza o tempo e a voz narradora na novela, así como algúns elementos simbólicos dos que o autor se vale para caracterizar o protagonista.
  2. No Blog da Editorial Galaxia recóllese a nova da edición dun selo en honra do escritor. Tamén se ven as ligazóns a outros artigos sobre a figura do autor e a obra.
  3. En Vieiros recóllense novas de actividades conmemorativas da efeméride.
  4. Na páxina do Concello de Ourense atopamos a Ruta da Esmorga, que sinala o camiño dos que queiran meterse nos galochos de Cibrán o Castizo e lembrar o seu particular viacrucis.
  5. Camilo Franco publica en La Voz de Galicia "A resistencia de Blanco Amor". No artigo dá unha visión do escritor dende o significado que ten para nós hoxe, e salienta o valor identificador que teñen a literatura e as artes. Recomenda ler A esmorga porque é unha novela que ten a capacidade de nos recolocar a percepción que temos de nós mesmos.
  6. Canda o artigo anterior vén a interpretación gráfica de Kiko da Silva, que recolle unha visión da nosa literatura por parte duns pándegos que poñen a esmorga ó día.
Imaxe de Kiko da Silva en La Voz de Galicia. Marca da Ruta da Esmorga, páxina do Concello de Ourense.

18.9.08

Cartas de amor. Vigo nunha carta de amor (inesperada)

Para o club de lectores de Cartas de amor (de Fran Alonso).
Déixovos esta miniquest por se volvedes á aula con ansia:

Vigo nunha carta de amor (inesperada)

Os criterios de avaliación figurarán na programación de aula.
Nota: os que estudades arte podiades turrar do resto da xente.
Veña.

Imaxe do cartel da película Casablanca (1942) de Posters Point.