Kafka e a boneca viaxeira (de Jordi Fabra). Léxico

Ademais do cuestionario sobre Kafka e a boneca viaxeira, que pode servir de guía de lectura e de base para un posible exame  (hai profesores capaces de todo), deixo estes catro test por se os membros do club de lectura queren empregar uns minutos en xogar co léxico empregado na obra. Velaí quedan.

Kafka e a boneca viaxeira. Léxico-1

Kafka e a boneca viaxeira. Léxico-2

Kafka e a boneca viaxeira. Léxico-3

Kafka e a boneca viaxeira. Lexico-4

Etiquetas: Léxico, Kafka_e_a_boneca_viaxeira

Kafka e a boneca viaxeira (de Jordi Sierra). Cuestionario

Boceto de Minia Regos

Cuestionario para o club de lectura de Kafka e a boneca viaxeira (Jordi Sierra).

1. O Franz Kafka da novela non ten nenos, porque...
2. ¿Por que crea Franz Kafka o enigma da boneca viaxeira?
3. ¿Que criterios emprega Kafka para redactar as cartas da boneca?
4. Kafka sabe que o lerio das cartas vai carrexarlle dificultades. Aínda así, ¿que motivos o animan a seguir?
5. ¿Por que a veciña ve a Kafka como “un tipo raro”?
6. ¿Como se pode interpretar o feito de que á boneca lle quede o mundo pequeno?
7. Segundo a boneca, ¿que importancia teñen os soños?
8. Caracteriza, segundo a novela, o mundo dos nenos.
9. ¿Que valor ten a boneca Bríxida para a nena Elsi?
10. ¿Que información se nos dá na novela sobre a enfermidade de Kafka?
11. ¿Que dirías da relación entre Dora e Franz? [Quen sinta curiosidade pode botarlle unha ollada ao artigo de José Andrés Rojo, "El amor insondable de Kafka y Felice", El País, 27-11-2013).
12. ¿Como se estrutura a novela? ¿Terá algún tipo de relación esta estrutura coa temática que trata?
13. Comenta brevemente os temas principais tratados na novela. ¿Cales son? ¿Como se enfocan?
14. Na novela vemos dous mundos: o dos adultos e o dos nenos. Confróntaos e a relaciónaos.
15. ¿Que teme Kafka das preguntas de Elsi?
16. Entre os personaxes do relato aparecen varias nenas e varias nais. ¿U-los pais?
17. En realidade, Kafka pensa que o que está a facer coa historia da boneca é unha tolemia. ¿Por que pensa así? ¿Que pensa Dora ó respecto?
18. Segundo a lectura da novela, ¿cal é a actitude de Kafka respecto da súa obra literaria?
19. ¿Cando e por que deixa Elsi de lamentar a perda da súa boneca?
20. Das cartas da boneca, ¿que leccións útiles se poden tirar para a vida?

---

Jordi Sierra i Fabra, Kafka e a boneca viaxeira. Vigo, Galaxia, 2009. Tadución de Carmen Torres París. Ilustracións de Minia Regos.

Jordi Sierra i Fabra. Kafka e a boneca viaxeira

1. O pranto dramático dunha nena interrompe o balsámico paseo de Franz Kafka polo parque Steglitz de Berlín. Detívose diante dela para saber o que lle pasaba.

Perdéraselle a boneca. Para consolala e que deixase de chorar, Kafka atopa unha solución literariamente sinxela: a boneca non se perdera, marchara de viaxe. Mais esta pequena loia acabou con Kafka convertido en carteiro de bonecas e a redacción das hipotéticas cartas da boneca nunha actividade esixente e comprometida para o escritor, que non quere defraudar a inmensa confianza que a cativa depositara nel.
As tres semanas de correspondencia da boneca viaxeira resúltanlle a Franz Kafka unha actividade esgotadora. Non lle faltará a axuda de Dora e da nai da rapaciña.Traza un plan para poñer fin ó que considera case que unha tolemia: casa a boneca Bríxida, que será moi feliz co seu namorado, redacta a carta de despedida e entrégalla canda un último regalo: unha nova boneca que se chama Dora, coma a noiva do carteiro.

Ilustración: Minia Regos

2. A obra presenta unha estrutura moi literaria, como para responder ó obxectivo demostrable da utilidade (inmediata, neste caso) da literatura para a vida. Kafka, protagonista do relato, vai escribindo as cartas da boneca viaxeira para consolar á rapaciña que a perdera e, de paso, vaille deprendendo o valor da obediencia, da liberdade, da amizade, da comprensión... As catro partes de que se compón a novela correspóndense coas catro fases deste proceso educativo:

1. “Soño: a boneca perdida”. A mentira piadosa do escritor serve nun primeiro momento para calmar o pranto da rapaciña, pero mete o escritor no compromiso de seguir coa ficción para manter a súa historia dun xeito verosímil. A nena resulta preguntona de máis.
2. “Fantasía: as cartas de Bríxida”. O escritor vese na obriga de ir redactando cartas ó longo de tres semanas. Toma este labor moito máis en serio que a súa propia obra, porque non quere defraudar a confianza da nena. Tamén lle serve para profundar no rico mundo infantil.
3. “Ilusión: o longo traxecto da boneca”. O mundo quédalle pequeno á boneca viaxeira. Pérdese nesta parte a lóxica dos adultos para explicar o mundo e os procesos, pero pouco importa: temos a ilusión, que é unha excelente ferramenta para enfrontarse a calquera problema e solucionalo.
4. “Sorriso: o regalo”. Pecha o proceso e fornece a novela dun final feliz. Tamén serve para liberar o escritor da lea na que se metera. Desenvolve o plan para que a nena Elsi aceptase a emancipación da boneca.

No “Corolario” e nos “Agradecementos” o autor cóntanos a intrahistoria do relato: o artigo “A boneca viaxeira” de César Aira (El País, 8-5-2004) supuxo a idea primixenia desta obra.

3. Sitiografía

• Ficha didáctica de Filomena Lago e Beatriz Martínez.
• A lectura ilustrada de Minia Regos.
• Crítica de Montse Pena no blog da Editorial Galaxia.
• A experiencia do Club de lectura Balbordo.
• Segundoeso: recomendación de lectura.
• Laura Tudó Souza: sinopse e comentario en Viblios.
• Reyes Cáceres, “El cartero de muñecas”. Recensión en Literaturate.
• Fervenzas literarias coloca a obra entre as mellores de 2009.
• O artigo de César Aira que deu orixe a Kafka e a boneca viaxeira.

---

Jordi Sierra i Fabra, Kafka e a boneca viaxeira. Vigo, Galaxia, 2009. Tadución de Carmen Torres París. Ilustracións de Minia Regos.