28.2.14

Noticias de literatura-146. Febreiro de 2014

Carlos G. Reigosa é o pai da novela negra galega. Pero tan pioneiros son o aventureiro
Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde, a parella que se estrea na investigación en Crime en Compostela (1984) (Héctor J. Porto, La Voz de Galicia, 07-02-2014).
Marcos Calveiro. Foto:Sermos Galiza
Referencia internacional na Literatura Infantil e Xuvenil, tomar parte da listaxe de honra da organización internacional IBBY supón, ser seleccionado como as mellores obras e reverte nunha difusión internacional promovida polo propio organismo (Sermos Galiza).

Foto: Cabalar/El Correo Gallego
Un ferrolán que naceu fai 150 anos nunha familia humilde e que faleceu na Habana en 1919, tras unha ampla traxectoria como profesional das artes gráficas.
Alonso Montero considérao "fundamental" e "indispensable" na formación da RAG en 1906 e lembrou que naceu nunha "familia pobre e, como moitos dos que nacen nunha familia así, tivo que emigrar" (El Correo Gallego, 12-02-2014).
'Elementos' de Euclides e A República de Platón son os dous novos volumes que se incorporaron á colección Clásicos do Pensamento Universal, coeditada pola Universidade de Santiago e a Fundación BBVA. O profesor de ensino medio Xosé Manuel Blanco Roo é o responsable do prólogo e tradución da obra de Platón, mentres que no caso de  Elementos, asina o prólogo o profesor José Luis Gómez Pardo, e Ana Gloria Rodríguez Alonso e Celso Rodríguez Fernández a tradución (Galicia Hoxe, 13-02-2014).
Julio Cortázar, A autoestrada do sur (Trifolium)
Julio Cortázar
Foto: Sermos Galiza
Un atasco na autoestrada de Fontainebleau a París un domingo á tarde como metáfora da sociedade é o argumento de “A autoestrada do Sur” o relato de Cortázar que tomou parte do libro “Todos los fuegos el fuego” e que agora ve a luz en galego publicado por Trifolium con tradución de Francisco Fernández Naval. O relato de Cortázar deu pé ao filme Weekend de Jean-Luc Godard en 1967 (Sermos Galiza).
Celestino Fernández de la Vega (Friol, 1914-Lugo, 1986), coñecido como «Cilistro» foi unha das mellores cabezas pensantes que tivo a cultura galega do século XX e pasará á historia da literatura galega por unha obra fundamental, «O segredo do humor» (1963), unha reflexión sobre conceptos como o humor e a saudade, sobre o humorismo, «esa forma de humor que nos fai sorrir e á vez nos conmove», como sinalou hai anos o seu biógrafo, o artista Siro López (Suso Varela, La Voz de Galicia, 17-02-2014).
Siro López/La Voz de Galicia
Fernando Pereira analiza algunhas das interpretacións que da imaxe e do espírito da poeta fixeron os artistas plásticos de distintas épocas. Ao longo de tres anos, o autor rastrexou documentación ao respecto en hemerotecas, arquivos e bibliotecas, para seleccionar ao redor de 150 imaxes para o libro (La Voz de Galicia, 21-02-2014).
Na xornada que é tamén culminación das celebracións polo 150 aniversario de Cantares Gallegos a Fundación propón que, "tanto en Galicia como no resto do mundo", todas as persoas que o desexen se unan a unha "acción colectiva en Internet" e boten man de "calquera cousa relacionada con Rosalía", dende un libro a unha estatua pasando por unha camisola ou unha placa de lembranza (Praza Pública).
Xela Arias e Luísa Villalta. Imaxe: Sermos Galiza
A Comisión de Igualdade do CCG lembra agora ás dúas creadoras de maneira conxunta, como “representativas da representativas da progresión que desde mediados dos anos 80 supuxo a presenza das mulleres como axentes, referentes e xestoras culturais no país” (Sermos Galiza).
Esta decisión veu motivada por coincidir co 75 aniversario do pasamento de Antonio García Hermida (1885-1939), escritor e xornalista vilalbés que impulsou varias publicacións no primeiro terzo do século XX, considerada a etapa máis fructífera do xornalismo na capital da Terra Cha (Galicia Hoxe, 25-02-2014).
Imaxe: Sermos Galiza
Segundo informaron dende a Federación de Arquiveiros, esta obra foi redactada na corte de João I de Portugal entre 1415 e 1433. O documento, unha das obras portuguesas máis notables do século XV, está estruturado en tres libros, sumando un total de 70 capítulos (El Correo Gallego, 28-02-2014).

15.2.14

Xosé María Díaz Castro. Letras 2014. Achegas na rede (2)

Imaxe: Proxecto Nimbos


Festividade das Letras


Sobre o autor e a obra


 Referencias posteriores

Overall rating
 

2.2.14

Onofre Sabaté. Contos de África

Contos de África é unha escolma de relatos orais deste continente. Onofre Sabaté sinala no limiar o carácter
Imaxe: Consorcio editorial galego
universal e, asemade, o parecido que teñen cos nosos propios relatos populares. Destaca como alicerces dos contos escollidos catro trazos culturais:
  • Vivir en harmonía coa natureza
  • Respecto polos anciáns e prevalencia do común sobre o individual
  • Visión relixiosa do mundo
  • Transmisión oral (trazo que devolve a propiedade do relato á comunidade)
Estamos diante de literatura didáctica que nos sitúa no mundo, explica as súas orixes e dá consellos para vivirmos nel. Persoas e animais que teñan intelixencia para aprenderen e respectaren as leccións dos devanceiros veranse premiados con riqueza e felicidade. Por contra, quen rompa a harmonía coa natureza ou poña os propios intereses por riba do interese común acaba pagando a estupidez cos bens ou coa vida.
Malia a dureza da pena, o xénero humano amosa un indubidable pendor cara á estupidez. Isto sábeno os outros animais, que prefiren ver os humanos canto máis lonxe mellor: home cerca, desgraza segura. Como aprendemos en “Kuakú Baboní”, o home é máis terrible de todas as criaturas; por iso os animais, “como teñen boa memoria, foxen desconfiados en canto divisan ou cheiran a presenza do home” (p. 151). O narrador popular, salvo excepcións, amosa pouca confianza na bondade do xénero humano (“A árbore que falaba”). Pero cando esta se dá, ten premio (“O pescador e o seu fillo”).
Nesta escolma de relatos atopamos descritos os problemas e as situacións máis comúns cos que se atopa o xénero humano, tales como o misterio da morte (“A lenda de Kintu e Nambi”), a fuxida da necesidade e da fame (“O galo cantador debe cantar”), o abuso de poder, exercido ás veces por un monstro que se debe eliminar (“Takisé ou o touro da vella”, “O monstro do lago”), o cainismo (“O irmán rico e o irmán pobre”, As tres irmás e Itrimubé”), a pillería como autodefensa (“O cágado e o lagarto”, “A burra do lavandeiro”, “O neno e o crocodilo”).
E como pano de fondo de todos os relatos notamos a saudade dun mundo feliz que noutrora debeu de existir.

Contos de África. Santiago, Edicións Positivas, 2012. Selección, tradución e limiar de Onofre Sabaté.

1.2.14

Noticias de literatura-145. Xaneiro 2014

El 7 de enero, Francisco Fernández del Riego habría cumplido 101 años. Cuando contaba con apenas 20, fue el encargado de pronunciar el discurso estudiantil en la apertura del curso universitario de 1933, una reflexión que bajo el título «La Universidad gallega ante el momento actual» clamaba por la galleguización de la institución académica compostelana en un momento en el que la derecha recuperaba fuerzas en el panorama político y también estudiantil (Tamara Montero, La Voz de Galicia).
Uno de los textos, escrito en gallego, lleva por título 'Dinche o corazón na man', mientras que los otros tres poemas, escritos en castellano, podrían pertenecer a su última obra, que no llegó a ser publicada, y que llevaría por título 'Postrimerías' (El Correo Gallego, 16-01-2014).

La comedia, ambientada en Dublín, relata «un año extraordinario» para tres generaciones de mujeres que conviven bajo el mismo techo (La Voz de Galicia, 17-01-2014).
Coordinada por Teresa López e Dolores Vilavedra, a xornada “30 anos de novela negra galega” percorrerá a historia do xénero na nosa literatura, desde o seu nacemento coa publicación de “Crime en Compostela” de Carlos Reigosa, obra gañadora do Premio Xerais, ate a actual expansión co aumento de títulos e autores que teñen nos crimes, o misterio e a investigación o cerne da súa escrita (Sermos Galiza).
O xurado destacou a orixinalidade e o enfoque do tema, “que afronta un asunto
Durán Medraño.  Foto: Sermos Galiza
de actualidade e abre unha reflexión nova sobre a concepción do traballo na sociedade contemporánea”. Relaciona o autor na súa obra a teoría do valor do traballo e o pracer, botando man do pensamento máis actual para “sublñiar a dimensión creativa e estética do traballo, ademais de social” (
Sermos Galiza).
O neoliberalismo fascista artellou uns mecanismos de dominación cada vez máis
Rebeca Baceiredo. Foto: Praza pública
sofisticados. Un novo xeito de escravitude converte o ser humano nun máis dos engrenaxes da máquina produtiva. Neste contexto, o control absoluto sobre os corpos e as mentes garántese a través da regulación das formas “correctas” de pensar, de sexualidade, os espazos e os tempos apropiados para ler, comer, xogar... Este é o panorama que debuxa a ensaísta Rebeca Baceiredo (Montse Dopico,
Praza pública).
-Foi un poeta moi coñecido na súa época porque representaba xustamente a imaxe perfecta do romántico. Era un mozo liberal que morreu en estrañas circunstancias na praia coruñesa de San Amaro, con 25 anos. Era moi amigo de Murguía, Pondal ou Rosalía, na que tivo moita influencia, recoñecible nos versos da escritora de Padrón, nas formas, nas imaxes, moi parecidas (La Voz de Galicia, 27-01-2014).
Feijoo amplió la idea. Los tiempos que estamos viviendo "son horrorosos". Una masa enorme nos aplasta y en medio humean las chimeneas de "una fábrica de borreguismo". Para salvarse de la cadena de montaje en serie, para pensar por uno mismo, "un libro es un arma que hay que tener en consideración" (El País, 27-01-2014).
O 'Epistolario de Luís Seoane' é unha iniciativa inédita que permite ao usuario
Luís Seoane. Foto: Sermos Galiza
internarse na "complexa rede de relacións persoais" do artista con intelectuais de Latinoamérica e Galicia, a través da consulta de máis de 1.600 misivas (
Galicia hoxe, 28-01-2014).
Nun comunicado, a Deputación resalta ademais as palabras do xurado relativas á importancia da narrativa coloquial da obra e o seu vocabulario, así como a narración fluída que entronca coa cultura propia de Galicia e de Ourense (Galicia Hoxe, 30-01-2014).
durará tres meses, polo que o filme podería estar listo a finais de ano. Outro dos aspectos que Ignacio Vilar está coidando con máis detemento son as localizacións e escenarios da historia, para "captar a atmosfera da novela". A Praza Maior de Ourense transformarase para volver á Auria de hai 50 anos, para rodar os exteriores, e habilitaranse dúas das tendas máis coñecidas dos arredores da Casa do Concello. Aproveitarase tamén, como destaca Vilar, que "a ruta da Esmorga consérvase casi na súa totalidade, practicamente nun 80%" e no filme aparecerán tamén As Burgas, a capela do Cristo e a Catedral, despois de obter o permiso do Bispado (Praza pública).