19.1.08

Defensa ecolóxica da lingua

Leo con agradable escepticismo o artigo que Manuel Rivas publica en El País. Titúlao "Mensaxe para Mariano". A lectura tróuxome á cabeza un estudo de Colin Baker, no que se compara a riqueza lingüística a un xardín cheo de flores. Trátase dunha sisuda exposición sobre o bilingüismo e os fundamentos da educación bilingüe que Mariano nin Paco van ter tempo nin gana de ler por andaren demasiado ocupados, os pobres.
O artigo de Rivas está escrito en galego, como se pode ver. Quero sinalar que o autor podería vivir moi ben sen tal idioma e que se o defende non é polo peso do bandullo. Bota man de razóns como a da enerxía interior que supón unha lingua; de que as linguas non lle pesan a quen as leva; de que as linguas non son abstracións, senón que teñen corpo e alma; de que as linguas son o almeiro da civilización... En fin, razóns que só se poden entender co corazón.
Recoñezo que gocei coa lectura do artigo de Rivas, e que me alegra atopar xente que escriba cousas así sobre a lingua que se ama. Mais dubido que a mensaxe chegue ó destinatario. Se a memoria non me falla, xa estivo de vicepresidente da Xunta e non lembro que movese un dedo en defensa do "idioma propio de Galicia". Naceu cos tímpanos apedrados como para percibir vagalumes e xoaniñas. E non é o único. Ós poucos días de acceder ó cargo citado, houbo quen gabou a eficacia do novo gobernante. Eficacia en castellano, como tiene que ser. Nas hemerotecas podemos atopar máis dun exemplo. ¿Que se lle vai facer?, preguntou o galego.
Deixémonos de desvaríos. ¡Antes mortos ca políglotas!
(A imaxe atoparédela en LiLeLa. Non é unha invitación ó pastafarismo lingüístico.)

Ningún comentario: