Dicían os vellos latinos que non había nada novo baixo o sol, porque se cada xa ventaban que cada cousa que se vendía como nova tiña raíces moi fondas noutra época ou lugar.E así como non nos estrañou o do Samaín, tampouco nos resulta tan soprendente o do Apalpador. Tampouco nesta ocasión resultará estraño que os que entenden as cousas ben entendidas consideren tal cousa como invento de nacionalistas. Se así for, que llo reclamen a esta Gentalha.
Entre nós, os vilancicos tampouco foron composicións inocentes. Xa en tempos os galegos servían de elemento decorativo para o portal de Belén: eran xentes exóticas, vivían con e como animaliños, e no tocante a miseria non había quen lles gañase. En resumo, os galeguiños eran un belén vivente que non podía faltar no decorado das panxoliñas.
Mais en tempos achegados a nós, poetas como Celso Emilio ou Manuel María empregaron esta composición como ferramenta de denuncia. Vede, se non, o artigo do profesor Xesús Alonso Montero.
Aburiño. Que Deus nos atope sorrintes e coa calefacción prendida.
Ningún comentario:
Publicar un comentario