¿Casar en silencio?

Copio aquí un titular que aparece en La Voz de Galicia de hoxe:

"Advirten que «é máis fácil casar en galego nas Vegas que en Santiago ou Ferrol".

Refírese a Las Vegas (USA); Santiago e Ferrol están aquí ó lado.

A noticia non é unha novidade. Cada dúas por tres atopamos algunha semellante. E se non hai máis é porque os protagonistas destes actos prefiren tirar "p'adiante", que xa bastente lea teñen ó lombo como para andar con idiomas e formularios.

A noticia dá un repasiño ó grao de cumprimento da Carta Europea das Linguas Rexionais, asinada polo Estado español.

Menos mal que estamos a vivir unha situación de igualdade exquisita no tocante ó uso das linguas oficiais. Porque é de non crer que nin poidas pagar nese idioma que chaman galego. Non podes pagar no idioma, que o que é cobrar, cóbranche e mesmo con recargo.

Un amigote co que tomo café a miúdo deixoulles dito ós familiares que se non lle rezan en galego, que o enterren caladiños. E para o casorio, se fose hoxe, faría o mesmo:

-Casar en silencio. Total, despois tampouco che deixan abrir moito a boca...

Animalada á parte, a cousa é para rir... de noxo e desesperación.

¿Non tedes, por veces, a sensación de estardes a vivir nun mapa... mudo?

(Imaxe tomada de http://vesania.blogia.com/upload/mudo.gif.)