Velorio multitudinario, pero non polo número de asistentes, senón polo número das defuntas.Atopamos no Galicia Hoxe esta noticia:
"Tres mil linguas en perigo de extinción
Tamén está en perigo a
diversidade lingüística do planeta, de xeito que xa se dá por segura a perda de tres mil variedades idiomáticas –das sete mil que se falan no mundo– nos Andes, en Siberia, en Australia e nos mesmos Estados Unidos. A colonización xogou un papel determinante neste imparable proceso de extinción".Recollo a noticia para tranquilizar a conciencia. ¡Hai que ver cantos lingüicidios se cometen no mundo! Menos mal que a nós os lingüicidios ráscannola. Porque neste recuncho que habitamos xa hai ben tempo que somos monolingües -como Dios manda-, e vivimos en algolingüismo harmónico, sen exclusións nin exclusivas.
Ademais, como deixou dito alguén por aí, a morte dunha lingua non é ningunha desgraza. Desgraza si que o é a desaparición das baleas, por exemplo.
O que non lembro ben é en que idioma se fixo esta última afirmación. E tampouco sei valorar ben se importa ou non que desaparezan todos os usuarios dunha lingua ou se algún queda que se vexa obrigado a vivir nunha lingua na que non o pariron.
Nota sen gastos: a información do artigo que se cita é interesante para os que estudan bacharelato; incluídos os monolingües. E, de paso, como exercicio de sensibilidade non está de máis pensar en cantas cousas máis se van detrás dunha lingua que morre.
Así e todo, cómpre non esquecer que haberá moita xente que se alegre. No século XXI, coma no 
XIX (dezanove) hai ben xente que pensa que a diversidade lingüística é un encordio. E que hai linguas, como a galega, que deberían desaparecer do mapa en aras da unidade nacional, da paz social e do progreso. E non pensan así só os paifocos que non contribuíron ó avance da humanidade en ningún idioma; tamén atoparedes o mesmo pensamento entre as elites de carreira que se consideran fóra do mundo se non se pasan á lingua do diñeiro.
XIX (dezanove) hai ben xente que pensa que a diversidade lingüística é un encordio. E que hai linguas, como a galega, que deberían desaparecer do mapa en aras da unidade nacional, da paz social e do progreso. E non pensan así só os paifocos que non contribuíron ó avance da humanidade en ningún idioma; tamén atoparedes o mesmo pensamento entre as elites de carreira que se consideran fóra do mundo se non se pasan á lingua do diñeiro.O desprezo, o prexuízo, a fachenda... non desapareceron cos dinosauros.
Tocante a relación amorosa coa lingua galega, lede o post "Pedagoxía á carta", no Aletófilo do Morrazo. Recolle aspectos que se entenden de seu, salvo que non se queiran entender.
Ningún comentario:
Publicar un comentario