Aínda sen apagar a polémica sobre a lingua -¡e aínda o que lle queda!-, acendeuse a cacharela do himno. Non nos queremos meter nas liornas dos políticos, pero si achegarnos á historia no noso himno (que existe aínda que algúns non o cantemos; asubialo tamén pode valer). Neste sentido, coidamos de interese os artigos que enlazamos porque recollen, ademais dos feitos históricos, o sentir e o pensar dunha xente respectuosa e respectable. Referímonos ás reportaxes:"Noite da estrea", de Xosé Neira Vilas, "evoca aquel 20 de decembro de 1907 na Habana, cando se interpretou por vez primeira o himno galego" (Galicia Hoxe, 2-9-07). 
"A longa viaxe do himno", de Ángel Varela, recolle os avatares da composición (La Voz de Galicia, 2-9-07).
"A longa viaxe do himno", de Ángel Varela, recolle os avatares da composición (La Voz de Galicia, 2-9-07).Os traballos citados dan información abonda como para ter unha idea bastante cabal da cuestión. Mais, á parte da información que nos refresca o coñecemento, volvemos sentir esa amarga sensación que nos causa o sabérmonos mellor identificados e explicados dende fóra ca na propia casa. ¡Que se lle vai facer!, diría un galego.
Como remate, e para quitarlle ferro ó asunto, vénnos ben o artigo de Anxo Tarrío Varela, "Praza de Pascual Veiga", que pide sentidiño aínda que sexa de broma.
Imaxes de
Ningún comentario:
Publicar un comentario