O narrador lembra unha noite de treboada que tiña pasado moitos atrás nun bar do mariñeiros (O Risón). O marco das historias ambiéntase nunha vila da desembocadura do Eo. O temporal impídelle regresar á casa. No intento por achegarse, o rapaz acaba refuxiándose na tasca mariñeira. Os seareiros que se dispoñen a pasar a noite nese acubillo sen luz e sen teléfono comezan a contar vellas historias"de xa van alá máis de corenta anos". Veñen sendo etas historias relatos de náufragos que "saen do inferno". De entre eses relatos cobran unha certa autonomía os da moza esbrancuxada e o mariño lanzal.O lugar e o narrador serven de fío condutor das historias. Para o protagonista que se pon a salvo da treboada externa, os contos dos mariñeiros provócanlle unha treboada íntima que aflora moitos anos despois na súa memoria.
Sobre a obra:
- Casa das Letras salienta a mestura de lembrazas e imaxinacion dos lectores.
- As Mariñas lectoras repara no aspecto aterrorizador da obra.
- Dolores Martínez Torres: recensión no suplemento de La Opinión, p. 10.
- O Club de lectura do Segrel amosa a súa satisfacción pola obra.
Gonzalo Moure, A noite d'O Risón, Vigo, Xerais, 2007. Tradución: Ignacio Chao. Ilustración: Pere Ginard.
Imaxes:Edicións Xerais e laboratorium.cat
Ningún comentario:
Publicar un comentario