Agustín Fernández Paz. O único que queda é o amor (4)

3.1. O título de O único que nos queda é o amor ten a súa orixe en Neve (de Orhan Pamuk). Mais toda a obra é unha homenaxe ós libros e á lectura. Algúns dos relatos comezaron sendo unha lectura; noutros, a lectura é unha peza fundamental do seu argumento.
Se rastrexamos a obra na procura de bibliografía, atopamos unha selecta biblioteca que reflicte os gustos do noso autor:

Auster, Paul , A noite do oráculo ; O palacio da lúa.

Bécquer, Gustavo A., Rimas y leyendas.

Ferreiro, Celso Emilio, Onde o mundo se chama Celanova.

Grimm, J. e W., Rapunzel.

Hicks, Scott, Corazóns en Atlántida.

Kafka, F., A metamorfose; Cartas a Milena.

López Valcárcel, Xesús, A porta de lume.

López Valcárcel, Xulio, Memoria de agosto.

Margarit, Joan, O primeiro frío.

Martínez Sarrión , Antonio , (cita para título: "Ríos da memoria tan amargos ", de Teatro de operaciones.)

Matheson, Richard, Eu son lenda.

Neruda, Pablo, Todo el amor.

Pamuk , Orhan, Neve.

Perec, Georges, Lémbrome.

Rivas, Manuel, ¿Que me queres, amor?

Steinbeck, John, A perla.

Szymborska, Wislawa, Instante.

Valente , José Ángel , Breve son; El inocente; Fragmentos de un libro futuro; Interior con figuras; Punto cero .

Wenders, Win, O ceo sobre Berlín.

Yeats, William B., Poemas escollidos.

Dos escritores homenaxeados nesta obra destacan José Ángel Valente e Paul Auster. O primeiro, pola súa condición de poeta capaz de falar "dos sentimentos máis complexos en poucas frases" (El Progreso, 30-11-07). O segundo porque recolle unha vella idea na literatura: a do azar que goberna o mundo.
Esta homenaxe ós libros non debe resultarnos estraña. O propio autor, de ter que definirse, "me definiría como lector; otra cosa es que me dedique a escribir" (entrevista de Ágatha de Santos, Faro de Vigo, 24-10-08). Ademais: "En todos mis libros hay un personaje que lee y de cierta forma, cuando cito a los autores, pretendo animar el lector a buscar otros libros y también películas", recollen en estrelladigital.es.

3.2. Tocante á música e ó cine, son salientables as referencias a Antonio Machín (Dos gardenias , p. 151) e mais á película Centauros del desierto (p. 149).

Imaxe de Algún día en alguna parte.