Mª do Carme Kruckenberg. As complexas mareas da noite.

María do Carme Kruckenberg, As complexas mareas da noite, A Coruña, Espiral Maior, 2006.
No limiar de Marita Vázquez de la Cruz atopamos descrita a cerna poética de de Mª do Carme Kruckenberg:

"(...) hai intimidade e fondura nos seus versos, e deles mesmos emana a comunicación do seu propio sentimento do que está a acontecer no mundo. Hai canles soterrados que veñen directamente do espírito da poeta que sente o que pasa e o conta dende o seu sentir, xa incidido pola externalidade do gran drama da vida, do gran drama do mundo. E todo dito e feito coa precisión cuase matemática do canon estético que emana de la mesma, como pode apreciarse dunha soa ollada, o seu físico, sempre cumprindo coa normativa Kruckenberg: sen disonancias, elegancia austera, harmónica, cunha sabedoría que lle vén de lonxe".

En "Poesía para ler en primavera" (A Nosa Terra) lemos: "Mª do Carme Kruckenberg danos As complexas mareas da noite, un dos libros máis existenciais dentro desta vea que sempre caracterizou a autora".
En Pajaro perdido temos unha ampla visión deste poemario. Na presentación, Victoria Iglesias López describe o libro como un cadro do que a primeira pincelada é "a intrincada metáfora do título" e a última, "a apoteose final da beleza", o derradeiro poema:

Todo o que me doe
está ao pé da escaleira.
Ninguén quere subila.
Tampouco ninguén quere baixala.
E alí queda inservíbel
como adorno da paisaxe.
A verdade da mazá morre na herba.

Comenta tamén Victoria Iglesias outras liñas do pemario: o diálogo coa Natureza, os temas da vida, do amor e da morte; a guerra e o sufrimento; o totalitarismo e a fame... E remata animándonos a que nos atrevamos a ler a obra e a gozar "coa fascinación desta escaleira".
Mais esta non é a escaleira tópica onde colocan os galegos que non saben se soben ou baixan. Aquí non hai máis dúbidas cás existenciais. Os corenta chanzos deste poemario soben ou baixan como a vida mesma, mais todos eles presentan a seguranza do sentir da poeta, que serve de pé dereito a cada un dos seus poemas. Por iso rezuman autenticidade, outras das características da poesía de María do Carme Kurckenberg.


(Imaxe Proxecto Meiga.)