"Tintín ya no es un chaval. Ha cumplido treintaañazos, por fin ha iniciado sus primeros escarceos sexuales y todo su mundo ha dado un vuelco vertiginoso. El capitán Haddock ha caído definitivamente en el alcoholismo, el profesor Tornasol ha sido internado en un psiquiátrico y Milú, su inseparable foxterrier blanco, ha muerto. Por si fuera poco, ha tenido que recuperar su profesión de reportero para hacer de paparazzo".
Lemos a noticia en El País (18-08-08). No alto da portada do libro do que se fala reza: "Homenaje a Hergé en su centenario". ¿Que diría Hergé desa homenaxe se levantase a cabeza?
Nunca se me ocorreu ver a Tintín en clave rosa. Tampouco logro velo en ideoloxía azul. Nas historias de Tintín a cuestión do sexo importa máis ben nada. Supoño que será unha cuestión íntima. A Tintín preocúpano mais outros asuntos como a liberdade, a opresión, a trata de escravos, a democracia... Mesmo como profesional da información, mantén unha actitude ética que non sempre se atopaba nos medios da época.
Non dou visto a Tintín -nin ó seu autor- de tertuliano nun programa de "casquería", pero si que me parece un bo recurso para o estudo de temas tan pouco interesantes coma o do colonialismo ou as ditaduras do século XX. Por poñer un exemplo.
As historias de Tintín poden lerse en varias linguas, entre elas a galega. Os lectores de hoxe deben ter coidado, así e todo. Porque se ben o personaxe non sufriu cambios (sempre figura un rapaz novo), as súas historias foron sometidas á "corrección política" segundo os países e o momento da edición.
No xornal en que lemos a noticia, tamén figuran ligazóns para coñecer a Tintín a fondo.
Imaxes de El País e de Cómics en extinción.
Ningún comentario:
Publicar un comentario