14.1.16

Manuel Mandianes. Viaxe sen retorno

Imaxe: Sotelo Blanco Edicións
Manuel Mandianes analiza nesta obra o fenómeno da emigración na actualidade, sen perder de vista outros tempos máis ou menos recuados.
O lector galego pode verse perfectamente reflectido neste estudo, pero pode afirmarse que a análise ten un carácter universal. O emigrante é un transterrado forzado. As razóns da emigración son basicamente económicas: cómpre buscar unha terra que permita gañar o pan. Este condicionamento será tamén básico á hora de establecer a relación entre o emigrante e a terra de acollida. Será unha relación distinta á do deportado, á do fuxido, á do exiliado, á do viaxeiro…
O estudo de Mandianes céntrase no custo humano da emigración. O emigrante acaba por converterse, en máis casos dos desexables, nunha persoa desenraizada. No país de acollida sempre será estranxeiro e no de orixe irase convertendo nun descoñecido. Os seus símbolos identificativos sofren o mesmo proceso: non se identifica cos do novo país e vai esquecendo os que deixa atrás ou perdendo a súa evolución do paso do tempo. Se o emigrante ten fillos e quedan en mans da familia, non deixará de sufrir un sentimento de desleixo; se ten os fillos no país de acollida, converteranse, máis cedo ca tarde, en cidadáns dese país. Pode dicirse, en síntese, que o emigrante é estranxeiro en calquera parte.
Mandianes analiza tamén fenómenos relacionados coa emigración que resultan preocupantes nestes últimos anos. Trátase das tribos urbanas (maras, por exemplo) ou dos grupos islamistas, que medran no estranxeiro mellor que no propio país de orixe.
Estamos ante un libro meritorio da primeira á derradeira palabra. Se cadra, o mérito máis grande sexa --como manifesta o autor-- expoñer con palabras un sentimento tan difícil de expresar.

Viaxe sen retorno na rede:

Manuel Mandianes. Viaxe sen retorno, Santiago, Sotelo Blanco, 2014.

Ningún comentario: