18.8.13

David DiGilio/Alex Cal, Vento do norte


A historia sitúase na cidade de Lost Angeles. O mundo leva máis de douscentos anos cuberto de neve. A
Imaxe: El Patito Editorial
xente tenta sobrevivir como pode, mais nin sequera nunha situación apocalíptica faltan os conflitos. Como resume un dos personaxes (Mulligan, o científico considerado tolo), “en todo este tempo sobreviviron tres cousas: as cascudas, as putas e os ditadores. Aquí temos das tres... Pero algúns queremos cambiar”. Este desexo de cambio, máis ou menos consciente, é o que move a historia que escribe DiGilio e debuxa Alex Cal.


Nesta situación catastrófica xorden dous mundos antagónicos: o dos que sobreviven solidariamente na superficie (os proscritos) e dos seguidores do líder abusón e ditador que controla os medios de produción de calor (os preeiros, que viven baixo terra). Cae de seu que quen ten o ben máis necesario e prezado en calquera situación ten tendencia a procurar o sometemento do resto da humanidade. A situación non cambia mentres os proscritos non presentan batalla e gañan. A xustiza volve ao seu rego. No camiño quedan moitos caídos, entre eles os líderes. A historia cóntalla a nai ao fillo póstumo daquel proscrito que deu a súa vida en defensa da liberdade e preséntalla como lección para vivir en comuñón coa natureza.



Falan da obra



David DiGilio/Alex Cal, Vento do norte. Santiago de Compostela, El Patito Editorial, 2010.

Ningún comentario: