Boas palabras

Cóntanos A Voz que nunha tribo beduína condenaron a un piropeador a rebandarlle a lingua por lle dicir "boas palabras" a unha muller. Librouse (en todas as partes hai avogados das silveiras) cunha substanciosa multa.

Reparade en que eran "boas palabras". Por estes lares, falar mal xa non é nin pecado. As nosas avoas non saen do pasmo. Pareceralles que esgarramos as palabras. ¿Onde andará metida a vontade de estilo que tiñan os aldeaniños? Imos esquecendo que a xente é, en boa medida, o que fala. Esquecemos que a lingua é a defensa dos dentes e que a mellor palabra é a que aínda non se dixo.

Se traemos a este noso primeiro mundo a lei chapodadora de falabaratos, ¿que lle habería que facer ós que xuran ou prometen cumprir e facer cumprir a lei e fan dela lei de funil cando non a desobecen sen máis? ¡Quen nos dera poder mandalos cos beduínos!

Sálvanse porque vivimos entre cristiáns civilizados. Que se non...

Que somos civilizados -por algo estamos no primeiro mundo- demóstrano os nosos hábitos (a)culturais (inflámonos de televisión), o éxito escolar na ESO (un de cada catro alumnos queda pola popa), por non falar desas catro mil persoas que viven en chabolas...

Claro que noutros sitios cocen consoladoras caldeiradas de fabas. La France, mesmamente: ils sont plus de 100 000, un peu partout en France, à loger dans une caravane ou un cabanon. E non é que estean de vacacións precisamente.

En fin, hoxe se cadra vén algo triste a prensa. Pero, polo menos, podemos empezar a falar ben aínda sen a ameaza de que nos chapoden a lingua. Tampouco non hai necesidade de andar coma Xan de Ventraces.