Resulta que iniciou a escapada hai dous días nunha entrevista publicada en La Voz de Galicia e mais no Faro de Vigo. Colleu ó dereito polo carreiro da lingua e tripouna coas dúas rodas. A noticia enlazada enriba recolle as declaracións do Valedor e manifesta os motivos da indignación que provocan en colectivos e xentes sensibles neste asunto.
As razóns do Valedor xa non son novas. Téñoas oído -e aturado- moitas veces dende hai ben anos nos faladoiros de cafetería: "Si a un niño se le suspende por el gallego, si se le deja por esa simple asignatura colgado para el curso siguiente, lo único que logramos es que le coja odio al idioma" (La Voz de Galicia, 1-8-2007, páxina 8. Subliñado noso). A min sempre me pareceu desculpa de mal pagador: si me suspendes te odio la materia. Pode ser. Pero do que estou seguro e de que os aprobados regalados non son garantía de amor polo coñecemento. ¿Quereranos dicir o Valedor que, tratándose do galego, a burremia ten premio?
Sobre a cuestión do ensino non traumático (método López) amosa a súa opinión Adolfo de Abel Vilela, que foi director xeral de Política Lingüística e serviu, no que puido, de valedor da lingua. En La Voz de Galicia do 1 de agosto de 2007 bótalle en cara os prexuízos que amosa contra a nosa lingua e anúncialle o agradecento e amor de centos de estudantes que teñen materias pendentes.
Para completar a visión do asunto réstanos citar un par de artigos máis. O de Xosé Ramón López Boullón ("Fe na lingua") repasa a contribución a Igrexa á normalización do idioma. Fai unha apertada síntese histórica que amosa, salvo honrosas excepcións, o método López aplicado ós usos relixiosos da lingua.
O outro artigo que vén a conto é o de Isidro Novo ("Topicazos"). Remata nunha queixa-protesta: ¿por que se gaban os políticos indíxenas de daren discursos en "perfecto castellano" cando se conforman con ir tirando en galego perralleiro?
(Foto de X. Rey, Galicia Hoxe, 1-8-07).
Ningún comentario:
Publicar un comentario