21.10.19

Lewis Grassic Gibbon: "Canción de solpor"

Imaxe: Irmás Cartoné
Gibbon cóntanos a historia dun anaco de terra escocesa, chamado Kinraddie na novela, e dos seus poboadores dende tempos remotos ata o final da I Guerra Mundial.

A novela estrutúrase en tres partes. O Preludio, de ritmo narrativo lento, serve de presentación da terra e dos seus posuidores dende tempos idos ata os actuais. Coñecemos unha morea de personaxes e algunhas das súas peculiaridades, pero sen chegar ao nivel de desenvolvemento que acadarán na parte central, a Canción. Esta parte subdivídese en catro tramos --Decrúa, Sacha, Sementeira e Colleita-- e céntrase sobre todo na vida de Chris Tavendale (de solteira Guthrie) e do seu contorno. Na terceira parte, o Epiludio, péchase a historia: os que sobreviven tentan sobreporse á desfeita da guerra convencidos de que o seu mundo acabou e o que nese momento comeza vai ser moi diferente, pero non necesariamente mellor.

No miolo dese mundo narrado por Gibbon está Chris Guthrie, a súa familia e a súa pequena granxa. Seguimos os trafegos e os días da protagonista de nena a muller madura. Sufrimos canda ela as penalidades dunha familia numerosa gobernada por un pai moi traballador, pero tamén brután e pouco afectuoso. Asistimos ao esborrallamento desa familia, que comeza co suicidio da nai superada polas penalidades da vida e que decide levar con ela os fillos máis novos, a marcha-fuga do resto dos irmáns e, finalmente, a morte do pai.

Dictiografía
__________________________
Lewis Grassic Gibbon, Canción de solpor. Compostela, Irmás Cartoné, 2018. Trad. Celia Recarey Rendo.

Ningún comentario: