 |
| Imaxe: El Patito Editorial |
O detective Hércules Poirot investiga o asasinato de Linnet Ridgeway, moza fermosa e rica, que aparece morta no seu camarote cando estaba de lúa de mel nun cruceiro polo río Nilo. A Poirot chóvenlle os sospeitosos, comezando por Jacqueline de Bellefort, que seguía os pasos da parella porque a súa antiga amiga Linnet lle roubara o noivo cando estaba a piques de casar. Como resulta habitual nas novelas da “raíña do crime”, a situación complícase a medida que avanzan as pescudas, a investigación torna sempre ó punto de partida e os datos cos que se contan non sinalan a ningún culpable concreto. Como nos sinala Naomi no blog A Casa Torta
“Jacqueline de Bellefort não se conforma por perder Simon Doyle para Linnet e passa a seguir o casal pelo mundo, mas não é a única a bordo do vapor S. S. Karnak com motivos para matá-la. A Poirot e Race [coronel británico que colabora con Poirot nesta ocasión] cabe descobrir quem são, quais os motivos e as oportunidades dos demais passageiros: um arqueólogo italiano; uma dama arruinada e o filho dândi; uma aristocrata esnobe, sua enfermeira e uma prima empobrecida, um psiquiatra austríaco; o curador norte-americano da falecida; um jovem advogado inglês; a criada francesa da vítima; um jovem comunista que desdenha a burguesia ociosa a viajar num cruzeiro pelo Nilo no mesmo navio que ele”.
Pero as pequenas células grises de Poirot -que nunca están de vacacións- acaban por atopar o fío que desenlea a meada. O desenlace, aínda máis tráxico do esperable, sorprende a todos menos ó detective, que ten a virtude de se atopar sempre no lugar e momento axeitados: “Humm... Paréceme que lin o seu destino a primeira vez que a vin naquel restaurante do West End” (p. 50). Refírese a Jacqueline quen, malia a súa perda progresiva da estabilidade emocional, remata por se converter en administradora de xustiza e derradeira vítima desta historia. |
| Viñeta: Morte no Nilo. |
É de interese a recensión crítica de M. Galea (ubcfumetti.com). Coméntase nela a adaptación italiana da novela de Agatha Christie, e nunha exposición moi razoada expóñense as dificultades que a novelista inglesa presenta para este tipo de cometido, chegando á conclusión de que a banda deseñada non é un medio axeitado para o desenvolvemento das novelas desta autora. Fundaméntase esta afirmación nas seguintes características:
- Agatha Christie faille “trampa” ó lector, ó non gozar este do mesmo nivel de información cós personaxes das súas historias;
- as novelas desta autora son moi prolixas e estáticas; os personaxes falan sempre, con uns e con outros;
- e no remate do balume de informacións, o detective ordena o caos e atopa o culpable.
 |
| Viñeta: Morte no Nilo. |
Por estas razóns, a M. Galea parécelle un desafío case que imposible levar a novela á banda deseñada; polo excesivo peso da palabra na obra de A. Christie.
Sitiografía
- Presentación editorial de Morte no Nilo.
- Trafegando ronseis: Agatha Christie en galego.
- A raíña do crime en bd (Galicia Hoxe, 05-02-2011).
- A Casa Torta: Agatha Christie en quadrinhos.
- A Casa Torta: Agatha Christie, 120 anos.
- Lembranza especial de Agatha Christie pola editora brasileira.
- Tajmahalcomics: recensión á edición en castelán.
- Agatha Christie na banda deseñada.
- Argumento da novela de Agatha Christie.
- M. Galea, recensión sobre a obra de Agatha Christie en ubcfumetti.com.
François Rivière / Solidor, Morte no Nilo. Santiago de Compostela, El Patito Editorial, 2011.
ACTIVIDADES
1. Globos furados.
Etiquetas: banda_deseñada, Agatha_Christie, Morte_no_Nilo, Rivière, Solidor
Ningún comentario:
Publicar un comentario