No Xornal de Galicia (22-12-09) atopamos esta noticia referida a un sindicato e mais a un alto cargo da Xunta (Junta). Disque o alto cargo non dá visto en que mellora a orde de Actividades Formativas no estranxeiro a inclusión do requisito de coñecer o galego.
Supomos que o alto cargo non ten dúbidas ó respecto. Se as tiver, podería consultarllas ós sociolingüistas de GB. Estamos seguros que lle darían razón botando man de sisudas pescudas amplamente referendadas por estudosos das máis afastadas partes do mundo.
Por estes lares atopámonos xentes máis pedestres, de escasos estudos. Mais así e todo, ousamos suxerirlle que, segundo os entendidos, un bilingüe harmónico ou cordial, se deprende algo nunha das súas linguas (poñamos por caso matemáticas) pode transmitir eses coñecementos na outra lingua. Daquela, se se tratase de promocionar un idioma coma o galego -Deus non permita semellante tolemia-, ¿tería algún sentido que os participantes en actividades formativas coñecesen tal lingua? Por exemplo: imaxinemos que a Xunta (que ten como idioma oficial o galego, pobriña) envía a Berlín a algún dos seus funcionarios a estudar a mecánica da locomotora WagenStruppen para o tren de alta velocidade; é moi posible que reciba a formación en alemán. Agora ben, cando o formando retorne a Compostela, coa cabeciña ben amoblada e cheíño de ilusión para traballar na altísima velocidade galega, ¿vai redactar o proxecto tamén en alemán?
Segundo os entendidos, o proceso adoita ser así: apréndese noutras linguas, asimílase e aprovéitase na propia. (Menos en Galicia, que é un sitio distinto.)
No mesmo Xornal de Galicia, na contraportada, comenta Cris Moss a exquisitez lingüística doutros altos cargos da Xunta. Polo Fórum Europa Tribuna Galicia pasaron cargos institucionais doutras comunidades que luciron os seus nomes no idioma de cadaquén. Entre os galegos estiveron la Consejera de Trabajo y Bienestar e mais el Consejero de Medio Rural.
Teñen razón en traducir os cargos a un idioma de máis empaque. En galego serían menos dignos; soarían a carguiño esfameado. Cómpre facerse membro dunha comunidade grande; hai que pensar que somos ciudadanos del mundo.
-¿Y luego de qué parte del mundo venís siendo?
-Pues, ¿de qué parte le vamos a ser? De la del z...rullo. Pero eso si, le somos de la GZ...rullo Calidade.
No fondo, pódenos o complexo de inferioridade.Imaxe de chiringuitoenparis.
Ningún comentario:
Publicar un comentario