16.10.19

Avelina Pérez: "Ás oito da tarde, cando morren as nais"

A liberdade dos nosos soños non debe renderse á lóxica do teatro.
As pantasmas dos seus soños non deben fecharse nos límites da escena.

Imaxe: Blog Edicións Xerais
Ábrese o pano do texto  con esta cita de Insultos ao público, de Peter  Handke, autor ao que Avelina Pérez homenaxea con esta peza.
A sala convértese en escenario e, no escenario, a actriz actuará como espectadora ata o remate do espectáculo co apagado das luces no patio de butacas.
Os personaxes que forman o colectivo do público semellan vivir fóra de si mesmos. Soltan frases sobre as súas vivencias, frases que manifestan sistematicamente a frustración que os goberna  e cargan sobre a actriz a responsabilidade de lles dar sentido ás súas vidas, que sexa a actriz quen  apañe a pataca quente, que para iso pagaron entrada.
A actitude da actriz non acepta converterse nesa nai desaparecida do público e, con palabras máis diplomáticas, acaba por lles dicir que cadaquén se ature a si mesmo.
O público encárnano individuos sen personalidade, ridículos nas súas pretensións. A actriz non goza do pracer de actuar porque o espectáculo verdadeiro está na actuación do público, nel está o centro da acción.

Dictiografía
Noticias sobre Peter Handke, enriba citado:
 ________________________________________________
Avelina Pérez: Ás oito da tarde, cando morren as nais.Vigo, AGADIC / edicións Xerais, 2019. Premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais 2018.

Personaxes: 3 mulleres e 3 homes, repartidos en dous grupos: público / actriz.

Ningún comentario: