Andrea Camilleri. A pista de area

0. O comisario Montalbano atopa de mañanciña un cabalo salvaxemente sacrificado na praia que hai diante da súa casa. Avisa para que o retiren, pero a prea desaparece misteriosamente. Máis tarde recibe na comisaría a visita da señora Esterman para denunciar a desaparición do seu purosangue, que gardaba nas cortes dun seu amigo dedicado á cría de cabalos. A señora Esterman estaba en Sicilia para participar nunha carreira hípica e aloxábase na casa dunha vella amiga do comisario.
As primeiras pescudas fannos saber que son dous os cabalos roubados. Na casa do comisario tamén entran ladróns que lle levaron o Rolex herdado de seu pai.
As investigacións van por varias vías: apostas, carreiras clandestinas, vinganza contra o criador de cabalos e mesmo a ameaza ó comisario por parte dun mafioso que ía ser xulgado.
Montalbano coida que a intrusión na súa casa é un intento de intimidación para que o seu testemuño non prexudique o mafioso. Sabe que a amante do delincuente, coaccionada polas ameazas, testemuñará ó seu favor. O comisario monta unha trapela para pillar os que asaltaran a súa casa. Uns descoñecidos chegan e tentan meterlle lume. Vense soprendidos e foxen, pero un deles resulta ferido. A mañá seguinte atopan nun descampado o cadáver dun home en calzóns cun tiro nas costas. A policía científica identifícao como un pobre sicario dos mafiosos e que o tiro que lle meteran nas costas proviña dunha pistola da policía. Montalbano decátase de que o morto participara no asalto á súa casa e que os seus "amigos" procuraron desfacerse do cadáver.
A solución do caso chégalle cando menos a esperaba. Da lavandería devólvenlle unha ferradura que atoparan no peto dos pantalóns. O comisario recolléraa de onda o cabalo morto na praia. Era isto o que procuraban os que lle revolveran a casa. As marcas das ferraduras permitían identificar o dono do animal. Tratábase, a fin de contas, dun intento do criador de cabalos para enganar os organizadores de carreiras clandestinas sacrificando un animal enfermo para facerlles crer que era o que eles lle esixían.

1. Malia a temática e o ambiente desenvoltos na novela, abóndanlle escenas cheas de humor e mesmo lances amorosos non buscados polo comisario, que semella entenderse mellor coas amigas ca coa súa noiva de sempre.
Nesta entrega -duodécima da serie- atopamos un comisario xa cincuentón que vai precisando anteollos para a presbicia.

2. A pista de area é para Uberto Martinelli unha obra mestra: "Entre cabalos, cadáveres, carreiras clandestinas da mafia e carreiras de beneficencia organizadas pola nobreza local, Camilleri leva o lector a mirar dentro dun espello, coa convicción de poder albiscar a verdade, do mesmo xeito que se reflicte a imaxe nun espello, onde a dereita se torna esquerda e viceversa, non é aquilo que parece".

3. Sobre o autor:

1. Biografía na Wikipedia.
   

4. Recensións desta novela:

1. Wikipedia: trama da novela.
2. Unilibro: breve descrición.
3. Sellerio editore.
4. Salvatore Silvano Nigro fala dos contidos.
5. Club de fans de Camilleri comenta aspectos da novela.
6. Francesco Erspamer comenta a novela en Harvard Diary.
7. Marilia Picone, en Stradanove.
8. MilanoNera.
9. Lettura finita. Quaderno di un bibliotecario.
10. Il sottoscritto.
11. Libri e film.
12. Quotidiano Net. Artigo de Uberto Martinelli.
    

5. Sobre a película:

1. Blogapuntate. Resumo.
   
   

---

Andrea Camilleri, A pista de area. Vigo, Galaxia, 2007. Tradución de Carlos Acevedo.