Unha palabra, dúas pesetas

"Nos meus tempos de Seminario non só non había profesor de galego, senón que tamén alí, coma en tódolos centros de ensino, o galego estaba penalizado con dúas pesetas ou máis por palabra e, se estaba penalizado, tamén estaba perseguido e, se estaba perseguido, culpado e, se culpado, condenado e, se condenado, en espera de execución definitiva. Todo en nome dun certo patriotismo artellado sobre eixes seudoteolóxicos. Daquela dicíasenos que tiñamos que avergoñarnos de que se nos notase o acento e o alento galego ó falar castelán. Por iso, debiamos abri-los «os», cerra-los «as», redondea-los «es», despachar con soltura os «us» e remarcar na pronunciación o puntiño dos «is»" (Xosé M. Carballo Ferreiro, Amencer nº 100, Mondoñedo, 25-11-1992. Citado en ÍNSUA LÓPEZ, Emilio Xosé (2017): Díaz Castro: poeta en formación (1914-1936). Compostela, Laiovento, p. 38.

Os que fomos nenos da chamada "xeración hostiable" gozamos desas penalizacións e desas "cordiais" advertencias metodolóxicas de "bilingüismo harmónico". A maior abondamento tamén podía caer algún reforzo físico en forma de lapote ou similar para que quedasen ben metidiños na chencha tan sabios consellos.

Imaxe: todocolección

Se traducimos esas dúas pesetiñas a euros de hoxe, podemos escachar coa risa. Quen che nos dera que as multas de tráfico fosen así de duras! Pero os que aínda lembramos dispor dunha presadiña de caramelos por un pataco (10 céntimos de peseta) non podemos deixar de sentilo como un castigo excesivamente cruel para os nosos petos de cativos. Se alguén o dubida, non ten máis que comparar as "multas" lingüísticas con esta táboa de prezos  dos anos sesenta do século XX. De cantas lambetadas non podiamos dispor con dúas pesetas! E máxime se temos en conta que son prezos separatistas de cidade tradicionalmente cara.
Pode parecer unha broma, pero só é unha mostra de odio contra despistados falantes de galego. Hoxe, a situación --coma o raposo-- mudou de pelo, pero non de condicións. Velaí está o éxito da política lingüística para confirmalo coa perda sistemática de galegofalantes, por non mentar o arruallo co que se negan a atendernos como usuarios nalgúns despachos.