Revolta da freixa: Amadeo Cobas. A cacería

7.7.17

Amadeo Cobas. A cacería

1. Zairo, protagonista e narrador desta historia, está a vivir un momento fundamental na súa vida. Vai participar na primeira gran cacería. É un acto transcendental para calquera membro da tribo: recibe o agasallo dunha lanza e deixa de ser neno para ser considerado home; terá que demostrar que ten valor para arriscar a vida e intelixencia para saber conservala. A cacería tamén é unha actividade social: os máis fortes saen á procura da mantenza de toda a tribo. Por iso son recibidos con solemnidade cando regresan á aldea.

Pero desta vez o regreso dos cazadores só atopa morte e destrución, e consideran cativada a xente que non está entre os cadáveres. Non teñen nin idea de quen puido ser o inimigo nin Consello de Sabios que os poida dirixir en semellante transo. Cómpre enterrar os mortos e reaccionar axiña para evitar que a tribo desapareza.

Reorganízanse e inician a persecución dos atacantes seguindo máis a intuición que as pegadas que deixaran. Zairo está advertido por seu pai: aínda ten moito que aprender e debe pór especial coidado en gardarse do inimigo da casa.

Durante a persecución van cruzando territorios doutras tribos, coas que fan intercambios de mercadorías e ás que lle piden información e axuda. Na terra dos agricultores identifican o inimigo (as xentes das sombras) e Zairo coñece a Killari, que se converterá no amor da súa vida. A rapaza e uns cantos labregos incorpóranse voluntariamente á persecución das xentes das sombras. Para Zairo e para ela esta será a verdadeira cacería iniciática.

A proximidade do inimigo causa as primeiras baixas no grupo perseguidor e obriga a reorganizar a marcha. No primeiro combate, Zairo, atenazado polo medo, está a piques de ser abatido, pero Killari sálvalle a vida.

As disensións entre os membros do novo Consello forzan un cambio de xefe e de estratexia que non tardará en resultar prexudicial para os reféns en poder das sombras.

Nos momentos decisivos reciben a inesperada axuda duns estraños guerreiros mouros, que montan cabalos moi grandes e coñecen ben o inimigo común. Avísanos da súa estratexia e ofrécenlles un antídoto contra o veleno dos seus dardos.

A tribo de Zairo vence na cruenta batalla final. O rapaz rescata a súa irmá das gadoupas do inimigo, pero na situación caótica da loita non dá atopado a súa nai. Si descobre o menciñeiro atado a unha árbore para que o coman os bechos.

O camiño de retorno tampouco vai ser doado. Zairo debe encargarse do xefe que leva secuestrada a súa nai. Bota man de novas tácticas para provocar o desánimo entre os seguidores do tirano. Vencido o inimigo da casa, os cadáveres dos líderes serán enterrados nun lugar descoñecido para evitar a influencia que puidesen ter despois de mortos.

O matrimonio de Zairo e Killari suporá tamén a alianza dos seus pobos e o soño dun futuro en harmonía.

2. A cacería é unha novela de formación. O protagonista describe a organización social da tribo e o exercicio do poder. Participa activa e directamente na loita polo poder. Xa convertido en xefe, Zairo sabe que o uso arbitrario do poder leva á infelicidade; o poder non ten sentido se non se aplica a mellorar a vida do común.

Ademais de técnicas de guerra e o exercicio da responsabilidade, o protagonista vai aprendendo a xestionar os afectos e outras cousas miúdas da vida. Todo un conxunto de habilidades que comporta o proceso de pasar de meniño a home feito.

O autor estrutura o relato que nos conta este proceso en sete partes que forman un monllo de 31 capítulos de grande dinamismo narrativo.

3. Falan d’A cacería