
Un ton amargo percorre todo o poemario. Os sentimentos que manifesta a voz poética vense como constrinxidos a ser gobernados por forzas alleas. Andar descalza é unha potente imaxe que transmite unha voz poética espida. Nos poemas que reproducimos --correspondentes á primeira e segunda parte, respectivamente-- tamén se pode albiscar o antedito. Patentizan a frustración do eu poético ao verse contemplado dun xeito interesado como un valor mobiliario e ao ver coutada a liberdade pexada polas súas propias orixes.
______________________________________
Arancha Nogueira, Andar descalza. Concello de Outes, 2013. XVII Premio Francisco Añón de Poesía.
1 comentario:
Poesía pura.Excelente!
Publicar un comentario