Bitácora de lingua sen aula
Noiva. Lixeireza de vento, de caravel tecendo abrentes mozos. Rula que rula e rula no carballo esquecido en congostras, namorado de ermo. Mansío enfeitizado polo bosco, folgo de terra virxe, nai das terras marelas do misterio.
Agradecidos pola visita. Deixe o seu comentario se quixer.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Agradecidos pola visita. Deixe o seu comentario se quixer.